با تنهایی خودت روبرو شو...

_{وبلاگ من اجتماعی}

انسان‌ها در زندگی فعالیت‌های زیادی انجام می‌دهند تا از مواجهه‌ی با خود و مواجهه با تنهایی ِ خود بگریزند

. کار، عشق، تفریح، پول، تلویزیون، دور هم نشستن و ساعت‌ها حرف زدن و ... همگی کارهایی هستند که ما برای فرار از مواجهه با خودمان انجام می‌دهیم و این وابستگی به چیزهای بیرونی باعث آسیب پذیری و شکنندگی روح و شخصیت آدمی‌می‌شود. چرا که هیچ کدام از آن‌ها نمی‌توانند مخاطب هستی ِ حقیقی آدمی‌ باشند. به قول‌هایدگر در وجود آدمی‌ «من»ی هست که همواره می‌کوشد از آنچه هست فراتر برود. ما همواره از آنچه هستیم فراتر می‌رویم.

نه عشق و نه پول هیچکدام نمی‌توانند آن دغدغه بنیادین آدمی‌را پاسخ بدهند. شور و هیجان هر کدام از آنها پس از مدتی ته نشست می‌کند و میل به فراتر رفتن از آن‌ها در وجود ِ آدمی‌شعله می‌کشد

.

و اینجاست که باز ما ناچارا مجبوریم که با خودمان روبرو شویم و چیز دیگری را جایگزین کنیم

.

پس به نظر می‌رسد که نخست باید با بزرگترین ترس وجودیمان روبرو گردیم و آن همانا مواجه شدن با خود است

.

باید بازگردیم به خودمان و برای نخستین بار با تنهایی ِ خودمان روبرو شویم

.

باید آنقدر قوی باشیم که بتوانیم بدون وابستگی به چیزی آرام باشیم

.

اگر با همه وجود به این فهم برسیم که انسان ذاتا تنها است، از آن زمان به بعد دوست داشتن دیگری، کار، فعالیت برای داشتن رفاه و پول بیشتر و تلاش برای کسب موقعیت اجتماعی بهتر و... هیچکدام برای فرار از تنهایی مان نخواهند بود

.

در آن لحظه است که می‌توانیم حقیقتا دیگری را به خاطر خودش دوست بداریم و عشقی پایدار به وجود آوریم، از پرستش خدا وجودمان گرم و آرام شود و از زندگی در این جهان با تمامی‌مشکلات و مسائلش خسته نشویم و همچنان آرام و امیدوار باشیم و این زندگی در سطح بالاتری است